بررسی مروری مداخلات تکلیف مدار در کاردرمانی

مقدمه و اهداف درمان تکلیف­مدار، آموزش یا درمانی است که بیماران تکالیف حرکتی را در بافتار محیطی تمرین می­کنند و فیدبک دریافت می­کنند. رویکرد تکلیف مدار کاردرمانی از مدل سیستم­های رفتار حرکتی پدیدار شد و در سال 1995 توسط ترومبلی در مدل­های کاردرمانی مبتنی بر آکوپیشن و مراجع محور مورد بحث قرار گرفت. این رویکرد یکی از رویکردهای جدید کاردرمانی است که مورد غفلت درمانگران قرار می­گیرد. لذا در مطالعه حاضر اثربخشی این رویکرد در اختلالات مختلف جهت استفاده درمانگران و همچنین نیازسنجی مطالعات آتی مورد بررسی قرار می­گیرد. مواد و روش ها با استفاده از کلیدواژه­های Task-Oriented، Occupational Therapy، Intervention در بانک­های اطلاعاتی Scopus، Proquest، Scholar Google، PubMed،  Science Directجست­وجو شد و مقالات چاپ شده در بازه زمانی سال­های 1995 تا 2016 مورد بررسی قرار گرفت. از میان مقالات یافت شده، مقالاتی که معیارهای ورود را داشتند انتخاب و سایر مقالات کنار گذاشته شد. نتیجه گیری در جستجوی اولیه 49 مقاله به دست آمد. بر اساس معیارهای ورود، 22 پژوهش جهت نگارش مقاله حاضر مورد استفاده قرار گرفت. بررسی­ها نشان داد رویکرد تکلیف مدار روی بهبود عملکرد کاری در فعالیت­های روزمره زندگی، کیفیت زندگی، کارکرد حرکات اندام فوقانی، سطح استقلال در مراقبت از خود، ثبات پوسچرال و تحرک افراد نقش دارد. نتایج حاصله از مرور مطالعات نشان داد که رویکرد تکلیف مدار به عنوان یکی از تکنیک‌های اثربخش توانبخشی در بهبود حرکات اندام فوقانی بیماران سکته مغزی، ضایعه نخاعی و فلج مغزی هم چنین در بهبود تعادل و تحرک بیماران سکته مغزی، ام‌اس فلج مغزی و بهبود عملکرد کاری بیماران سکته مغزی و دمانس موثر است